Τάσος Λειβαδίτης,

«ακούς αυτή την υπέροχη μουσική;» «Δεν είναι μουσική», μου λέει. «Εγώ καταστρέφω τη ζωή μου».

Τάσος Λειβαδίτης,

Αλμπέρ Καμύ

Και πια ήξεραν πως υπάρχει κάτι
που πάντοτε μπορείς να λαχταράς
και καμιά φορά να το κερδίζεις:
H ανθρώπινη τρυφερότητα.

Αλμπέρ Καμύ

Κική Δημουλά-''Πέρασα'' (απόσπασμα)

Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι δεν είμαι λυπημένη.
Κική Δημουλά-''Πέρασα'' (απόσπασμα)

Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν. Παραπλανούν....

Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν.

Παραπλανούν.

Καμιά φορά και σκοτώνουν.

Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι ...

Δεν έχει νόημα.

Δεν έχει ουσία.

Να ονειρεύεσαι!

Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.

Τότε σώζεσαι ...

Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;

Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!

Έχει και παρακάτω ...;

Έχει κι άλλο ...

Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!

Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!»

Αλκυόνη Παπαδάκη

Αν αγαπάς ένα λουλούδι .......Osho

Αν αγαπάς ένα λουλούδι μην το μαζέψεις .....
Γιατί αν το κόψεις θα πάψει να είναι αυτό που αγαπάς .
Οπότε αν αγαπάς ένα λουλούδι άστο να υπάρχει .
Η αγάπη δεν είναι να κατέχεις αλλά να εκτιμάς. 

Osho

Η Θλίψη και η Οργή – Χόρχε Μπουκάι

Σ’ ένα μαγεμένο βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα χωρίς να το καταλαβαίνουν…
Σ’ ένα βασίλειο μαγεμένο όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά…
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό… μια πανέμορφη λίμνη.
Ήταν μια λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων, κι όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς…
Ως εκείνη τη μαγική και διάφανη λίμνη έφτασαν η θλίψη και η οργή για να κάνουν μπάνιο παρέα.
Και οι δύο έβγαλαν τα ρούχα τους και, γυμνές, μπήκαν στη λίμνη.
Η οργή, που βιαζόταν (όπως συμβαίνει πάντα στην οργή χωρίς να ξέρει γιατί), έκανε μπάνιο στα γρήγορα, κι ακόμα πιο γρήγορα βγήκε απ’ το νερό…
Αλλά η οργή είναι τυφλή — ή, τέλος πάντων, δεν βλέπει ξεκάθαρα την πραγματικότητα. Έτσι, γυμνή και καθαρή, φόρεσε βγαίνοντας απ’ το νερό το πρώτο ρούχο που βρήκε…
Και συνέβη εκείνο το ρούχο να μην είναι το δικό της αλλά της θλίψης…
Κι έτσι, ντυμένη θλίψη, η οργή έφυγε.
Πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, διατεθειμένη όπως πάντα να παραμείνει σε όποιο μέρος βρίσκεται, η θλίψη τελείωσε το μπάνιο της και —χωρίς καμία βιασύνη— ή, καλύτερα, χωρίς συναίσθηση του χρόνου που περνάει, τεμπέλικα και αργά, βγήκε από τη λίμνη.
Στην όχθη συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της δεν ήταν πια εκεί.
Όπως όλοι ξέρουμε, αν υπάρχει κάτι που δεν αρέσει καθόλου στη θλίψη, είναι να μένει γυμνή.
Έτσι, φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε δίπλα στη λίμνη: το φόρεμα της οργής.
Λένε ότι από τότε, πολλές φορές συναντάμε την οργή τυφλή, σκληρή, τρομερή και θυμωμένη. Αλλά αν σταματήσουμε για λίγο και κοιτάξουμε καλύτερα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η οργή που βλέπουμε είναι μόνο μια μεταμφίεση, κι ότι πίσω από την όψη της οργής, στην πραγματικότητα, κρύβεται η θλίψη.

Η Θλίψη και η Οργή – Χόρχε Μπουκάι

Διακοπές στην Ελλάδα

Τόπος με άγρια ομορφιά, η Νίσυρος σχηματίστηκε από εκρήξεις ηφαιστείου. Αυτό σύμφωνα με την επιστημονική εκδοχή, γιατί η μυθολογία αναφέρει τη δική της. Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο, την περίοδο της Γιγαντομαχίας θυμωμένος ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας άρπαξε ένα βράχο από την Κω και τον πέταξε για να σκοτώσει το γίγαντα Πολυβότη. Ο βράχος που πλάκωσε το γίγαντα έγινε η Νίσυρος και ο μισοπεθαμένος γίγαντας τραντάζει κάθε τόσο τη γη με τα βογκητά του ξεσηκώνοντας το ηφαίστειο

.

Διακοπές στην Ελλάδα

To Ναυάγιο, όπως αποκαλείται, της Ζακύνθου, είναι ένα ναυάγιο πλοίου που ξεβράστηκε σε μια απομονωμένη παραλία της Ζακύνθου, και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα του νησιού. Το ναυάγιο συνέβη το 1982, όταν το πλοίο Παναγιώτης μετέφερε παράνομα τσιγάρα, από την Τουρκία σε διεθνή ύδατα, οπού θα τα πουλούσε σε προσυμφωνημένο σημείο. Το πλοίο, ωστόσο, λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών και χαλασμένης μηχανής, βρέθηκε εκτός πορείας και σύντομα έπεσε στα βράχια της βορειοδυτικής πλευράς της Ζακύνθου. Μέχρι τότε, η παραλία ονομαζόταν Άγιος Γεώργιος.